26 października do naszej pięknej „Zielonej pracowni” przybyli delegaci i opiekunowie Sejmiku Uczniowskiego Gminy Wilamowice. Goście spotkali się na II Sesji Sejmiku Uczniowskiego, której przewodniczyli Szanowni Państwo: Pani Kierownik Bożena Sobocińska, Sekretarz Gminy Pan Andrzej Kołtun oraz gospodarz Pani Dyrektor Dorota Foltan.
Reprezentanci naszej szkoły wraz z opiekunami przygotowali spotkanie pod tytułem „Społeczeństwo”. Dość obszerny temat, o którym można by mówić wiele dni i godzin, w różnorodnych kontekstach kulturowych i społecznych, przedstawiony został w pigułce z racji określonych ram czasowych.
Do przygotowania II Sesji Sejmiku włączyła się także Pani Sylwia Matusiak-doskonały znawca tematów społecznych i historycznych przygotowując inspirującą pracę w grupach. Grupy te pracowały intensywnie nad problematyką bezludnej wyspy. Praca ta dała początek i zarazem była świetnym wprowadzeniem do tematu społeczeństwa, w którym wchodzimy w różne role. Te role wykreowały się, obok innych owoców tejże pracy.
Młodzież przypomniała sobie czym z definicji jest pojęcie „społeczeństwo”, co je tworzy i jakie prawa nim żądzą. Człowiek jako istota społeczna pełni różne życiowe role, funkcje i niezwykle ważne jest, aby wiedział, jakie zadania i obowiązki do niego należą.
O zabranie głosu delegaci poprosili Szanowną Panią Kierownik Bożenę Sobocińską, która posiadając ogromną wiedzę, przedstawiła w skrócie zagadnienia związane ze społecznością lokalną i jednostkami terytorialnymi. Był to „żywy” wykład, który razem z Panią Kierownik współtworzyli delegaci, imponując swoją wiedzą, wsłuchując się jednocześnie w wiedzę, jaką mogła się z nami podzielić Pani Kierownik.
W nawiązaniu do społeczności szkolnej jaką tworzymy, niedawno obchodziliśmy pięćdziesięciolecie istnienia budynku naszej szkoły. Równocześnie świętowaliśmy otwarcie tak zwanej „Zielonej pracowni”, z której jesteśmy bardzo dumni. Dlatego w drugiej części spotkania odbył się niezwykły pokaz przygotowany przez Panią Marzenę Nycz, której starania zostały docenione w konkursie o adaptację pracowni chemiczno-przyrodniczej. Pani Marzena wraz z uczennicami klasy 7b przygotowała bardzo efektowne doświadczenia chemiczne. Tą wisienką na torcie zakończyliśmy spotkanie w „Kuźni Młodych Talentów”-sali, w której codziennie uczniowie mogą czuć się jak w sadzie pachnącym kwiatami.
Wspomniane wyżej owoce pracy w grupach, aby nie były zapomniane i zatracone, przytaczamy poniżej. Delegaci mieli za zadanie stworzyć krótkie historie zastosowań zawartości magicznych pudełek, pomocne na bezludnej wyspie. Ich wyobraźnia wykreowała naprawdę niepowtarzalne historie, dlatego zachęcamy do przeczytania.
Historia 1
„Znaleźliśmy pudełko, w którym znajduje się orzech, nić i igła, kawałek materiału, kawałek liny oraz małą karteczkę. Postanowiliśmy z orzecha zrobić żaglówkę, z igły i małej karteczki zrobiliśmy żagiel, a kawałek materiału posłużył jako miękka plandeka. Gdy już stworzyliśmy żaglówkę, wsiedliśmy w nią i zabraliśmy ze sobą linę. Tak właśnie wróciliśmy do domu.”
Historia 2
„Rozbiliśmy się na wyspie.
Otwieramy zawartość tajemniczego pudełka.
Orzech wykorzystamy jako jedzenie.
Folię wykorzystamy do filtrowania słonej wody.
Kartka – wykorzystamy jako podpałkę.
Wykałaczka – napiszemy na piasku SOS.
Sznurek – jako linę, gdy będzie potrzebna.
Wykorzystane rzeczy pomogły nam przetrwać. Po dwóch tygodniach, z wyspy zabrał nas inny statek.”
Historia 3
„Na kartce napisaliśmy prośbę o pomoc i wyrzuciliśmy w morze. Zjedliśmy orzecha, dzięki szmatce rozpaliliśmy ogień, a za pomocą sznurka łowiliśmy ryby. Po dwóch dniach zostaliśmy odnalezieni i uratowani.”
Historia 4
„Opaskę odblaskową wykorzystamy do strącania owoców z drzew. Świeczka pomoże nam się ogrzać. Orzech zasadzimy i wyrośnie nam drzewo. Kremem będziemy odstraszać dzikie zwierzęta. Pudełko wykorzystamy do rozpałki. Pudełko po kremie może posłużyć do dawaniu sygnału SOS przelatującym samolotom.”
Historia 5
„Z pudełka tworzymy statek, gdzie przykrywka będzie górnym pokładem, a głębsza część będzie kabiną do spania i pracowania. Opaskę odblaskową prostujemy i używając części linki, przywiązujemy siatkę jako maszt. Z kolei drugą część linki przywiązujemy do orzecha pełniącego funkcję kotwicy. Kotwicę przyczepiamy do dna pudełka, żeby móc nim swobodnie operować. Maszt stawiamy na środku pokładu. Kawałek papieru stawiamy pod słońcem, aby się rozpalił, żeby służył jako opał oraz sygnał dymny dla statków. Nadmiar liny z masztu używamy jako linę ratunkową dla osób, które wpadły do wody. Możemy ruszać w drogę powrotną do domu.”
Wszystkie te opowieści dowodzą, że „człowiek jest istotą społeczną” (Arystoteles). Nie jesteś sam. Nawet na bezludnej wyspie odnajdujemy potrzebę i siłę walki o to, by wrócić do domu, do ludzi, do naszego środowiska.
